Қарттарым – асыл қазынам.

Қарттарым – асыл қазынам

    Адамдар арасындағы қарым-қатынаста

адамгершілік, әдеп, инабат үрдістерінің қаншалықты кең жайылып, терең

тамырлануы, ең алдымен, олардың жекелеген отбасында өркен жаюына, яғни баланың

ата-анасын жан-жүрек қалауымен, саналы түрде ардақтап, инабат тағылымымен

үлкендерге деген  қарым-қатынастарында оны мүлтіксіз жүзеге асырылуына

байланысты. Қарттарды құрметтемейтін, олардың алдындағы перзенттік парызын

үлкен ынтамен орындамайтын, әдептілік, кішіпейілділік, сергек сезімталдық көрсетпейтін,

бұл қасиеттер қанына сіңіп, жүрегіне ұяламаған ұрпақтан не опа, не қайыр?!

Адамның өмірінің мәні мен  сұлулығы, адамның келешегіне сенімділігі –

баланың ата-анасын ардақ тұтып, өзінің перзенттік қарызын бір сәтке де есінен

шығармауында. Қай жерде де ата-анаға қызмет көрсетуге тиістілігіңді ұмыту әсте

жарамайды. Қарт адамдардың үйретуге де, ақыл айтуға да моральдік құқы бар.

    Бұл моральдік  құқыны құрметтей білу

керек.

Кім де кімнің үйінде

қартайып отырған әке-шешесі немесе атасы мен әжесі секілді қымбатты «қонағы»

болса,  ол-үйіне олардан артық құдайдың құрметті өкілі келеді деп

ойламасын, егер үйдің иесі оларға дұрыс қарап, қамқорлық  жасаса,

қартайған ата-анасы оның отбасының құты болып табылады.

    Қарт кісіні құт-береке деп танысақ-ол ұрпақ

көрегендігі. Ұрпағы құрметтеген ата-ана әр кезде де бақытты.

 Қазақ

тілі мұғалімі:    Саменова М.К.